(Ölm. 275 / 888)
Tam adı Süleyman b. Eş'as es-Sicistani olup, künyesi olan Ebu Davud'la meşhur olmuştur.
Kütüb-i Sitte'den üçüncüsü ve ünlü dört Sünen kitabının birincisinin müellifidir, ilmi, irfanı kadar zühd ve takvasıyla da ünlüdür. Tıpkı Buhari ve Müslim gibi, o devir islam dünyasının hemen tamamını dolaşmış ve 50'den fazla bilginden ders almıştır.
Hocalannın en ünlüleri Müslim b. İbrahim, Süleyman b. Harb, Musa b. İsmail, Abdullah b. Mesleme, Yahya b. Main, Ahmed b. Hanbel, Hişam b. Ammar, Amr b. Avn, Ahmed b. Yunus ve Osman b. Ebi Şeybe'dir.
Hayatinin büyük kısmı Basra'da geçti. Bağda'ta birçok kez seyahetleri var. Kaynaklar, ünlü mezhep imamı Ahmed b. Hanbel ile yakın dostluğu olduğunu söylerler.
Ebu Davud, Sünen adıyla andığı eserinde, daha çok fıkha kaynaklık eden hadisleri toplamıştır. O'nun bu eseri, "dünyanın harikası ve İslam'ın dayanağı" diye anılmıştır.
Ebu Davud'un, h. 1310'da Kahire'de basılan Kitab el-Marasil adlı bir eseri de vardır.
Ebu Davud'un, Abdullah adında ve el-Mesabih adlı bir eserin de sahibi olan bir oğlu vardır. Abdullah (Ölm. 326) babası çapında büyük bir bilgin olarak ünlüdür.
Ebu Davud'un, eseriyle ilgili olarak, söylediği şu sözler, O'nun din konusundaki temel anlayışını da göstermektedir: "Resulullah (s.a.)'tan rivayet edilen 5000 hadis topladım ve bunların 4800'ünü eserime koydum. Bu hadislerin Sahih vs. gibi derecelerine de işaret ettim. Bu hadisler içinden şu dört tanesi, bir insana, dini hayatı bakımından yeter:
-
Ameller, niyetlere göredir.
-
Kişinin Müslümanlığının güzelliğine bir delil de, onun kendisini ilgilendirmeyen şeyleri, boş lakırdıları terketmesidir.
-
Kişi, kendisi için sevip istediği şeyi, dostu ve komşusu için de sevip istemedikçe mümin olamaz.
-
Helal ve haram, Allah'ın kitabında apaçık belirtilmiştir. Ancak bu ikisi arasında, her iki yöne çekilebilecek şüpheli şeyler vardır.
Ünlü sufi-bilgin Sehl b. Abdullah et-Tüsteri bir gün Ebu Davud'a geldi ve O'ndan rica etti: "Ey Süleyman! Senden rica ediyorum; Allah Resulü'nden hadisler nakleden o dilini çıkar da bir öpeyim."
Diyor ki Ebu Davud: "Baş olma, lider olma sevdası, en gizli ve en tehlikeli şehvettir."
Ebu Davud, Basra'da öldü ve orada defnedildi.
(Ebu Davud için bk. Hatib el-Bağdadi, Tarihu Bağdat, biyografi
4638, İbnu Hallikan, Vefeyat, biyografi 272).
