|
Allah'a giden yolların rehberi, dünyada ve âhirette mutluluk yollarının
göstericisi Peygamberimiz Hz.Muhammed'i (s.a.) sevmek, her mümine
farzdır. Peygamberimiz'e sevgi ve saygı duymak, onu önder ve örnek alıp
bağlanmak, Müslümanların dinî ahlâkının bir gereğidir. Bu sevgi ve
saygı, diğer peygamberler için de geçerlidir. Peygamberimiz'i sevmek
için sebep çoktur. Ama her şeyden önce, peygamber sevgisinin ilk
kaynağı, yüklenmiş olduğu ilâhî görevden kaynaklanmaktadır.
Allah'ın Sevgili Peygamberini Sevmek ve Saymak
Hz.Peygamber (s.a.), Allah'ın sevgili (habîbullah) kuludur. Bunun için
Müslümanlar, Peygamberimiz'i andıklarında, onun pekçok niteliği arasında
bu durumundan esinle Habîb-i Ekrem (en sevgili kul) sanını da
kullanırlar. Kur'an-ı Kerim'in âyetlerinde, Yüce Allah'ın doğrudan
Peygamber'e seslendiği, özellikle âyet başı bölümlerinde, "Habîbim"
hitabını kullanarak çeviri/meal yaparlar. Ona duyulan sevgiyi, en
sevilen çiçeklerden olan gül ile simgeleştirirler. Böylece, Yüce
Allah'ın sevdiğini sevmiş oluruz. Çünkü, Allah'ın sevdiğini sevmek,
doğrudan Allah'a sevginin bir uzantısıdır. Peygamberimiz, o mükemmel
sevgi duasında, şöyle derdi: "Allahım! Sana duyduğum sevgiyi, kendi
canımdan, aile bireylerimden ve serin sudan daha sevimli yap." (Tirmizî,
daavât, 72)
Yüce Allah'ı seven, Hz.Muhammed'i (s.a.) de sever: "De ki: Allah'ı
seviyorsanız, bana uyun ki Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı
bağışlasın. Allah, çok bağışlayıcı ve merhametlidir." (Ali İmran, 3/31.
Ayet mealleri için bk.
www.kuran.gen.tr)
Peygamber'e duyulan sevgi, her şeyden ve her türlü sevgiden çok
olmalıdır. Bu, her şeyden önce Yüce Allah'ın bir emridir: "Müminlerin,
Peygamber'i kendi nefislerinden çok sevmeleri gerekir." (Ahzâb, 33/6) Bu
durumu, Sevgili Peygamberimiz de şöyle belirtiyor: "Sizden biriniz, beni
atasından babasından, evlatlarından ve bütün insanlardan daha fazla
sevmedikçe, tam anlamıyla iman etmiş olmazsınız." (Buharî, iman, 8;
Müslim, iman, 70) Yine Hz.Peygamber'in (s.a.) belirttiğine göre, Allah'ı
ve Peygamberini her şeyden çok sevmedikçe tam mü'min olunmaz. (Buharî,
iman, 9, 14, edeb, 42; Müslim, iman, 67) "Canımız sana feda olsun Ya
Rasûlallah" ifadesi, işte bu anlayışın bir yansımasıdır.
Alemlere Rahmet
Hz.Muhammed'i (s.a.) sevme sebeplerinden birisi de, âlemlere rahmet
oluşudur: "Doğrusu bu Kur'an'da, kulluk eden kimselere bildiri vardır.
Biz seni ancak âlemlere rahmet olarak gönderdik." (Enbiya, 21/106-7);
"Biz seni bütün insanlara ancak müjdeci ve uyarıcı olarak
göndermişizdir; fakat insanların çoğu bilmez." (Sebe, 34/28); "De ki: Ey
insanlar! Doğrusu ben, göklerin ve yerin hükümranı, O'ndan başka tanrı
bulunmayan, dirilten ve öldüren Allah'ın, hepiniz için gönderdiği
peygamberiyim. Allah'a ve okuyup yazması olmayan, haber getiren
peygamberine -ki o da Allah'a ve sözlerine inanmıştır- inanın; ona uyun
ki doğru yolu bulasınız." (A'râf, 7/158) O, bu niteliklerinin bir gereği
olarak, insanlara Yüce Allah'ın buyruklarını ve yasaklarını iletti, hak
dini öğretti, ebedî kurtuluş yolunu gösterdi. Bütün bu iyiliklere, ancak
şükran, minnet ve sevgi duyulabilir.
Yüce Ahlâk Sahibi ve Güzel Örnek
Hz.Muhammed'i (s.a.) sevme sebeplerinden bir başkası, onun üstün ahlâk
sahibi ve uyulacak güzel örnek oluşudur: "Şüphesiz sen büyük bir ahlâka
sahipsindir." (Kalem, 68/4) "Ey inananlar! And olsun ki, sizin için,
Allah'a ve âhiret gününe kavuşmayı umanlar ve Allah'ı çok anan kimseler
için Rasûlullah (Allah'ın Elçisi) en güzel örnektir."(Ahzâb, 33/21) Bu
yönüyle Peygamberimiz, bütün Müslümanlar için "gaye insan, ufuk
Peygamber"dir. Süleyman Çelebi, bunu şöyle belirtir:
Zâtıma mir'ât edindim zâtını,
Bileyazdım âdım ile âdını. (mir'ât: ayna, örnek)
Ümmetine Düşkünlüğü
Hz.Muhammed (s.a.) ümmetine çok düşkündür, çok şefkatli ve
merhametlidir: "Ey inananlar! And olsun ki, içinizden size, sıkıntıya
uğramanız kendisine ağır gelen, size düşkün, inananlara şefkatli ve
merhametli bir peygamber gelmiştir." (Tevbe, 9/128) Bu sevgi, şefkat ve
merhametin karşılığı da, ancak Peygamber'i sevmek ve saymak olabilir |
