Muhammed Mustafa SAV

 

RÛHUM SANA ÂŞIK

Rûhum sana âşık, sana hayrandır Efendim,

Bir ben değil, âlem sana kurbandır Efendim.

 

Ecrâm ü felek, Levh u kalem, mest-i nigâhım,

Dîdârına âşık Ulu Yezdân’dır Efendim.

 

Mahşerde nebîler bile senden medet ister,

Rahmet, diyen âlemlere, Rahman’dır Efendim.

 

 Tâ Arşa çıkar her gece âşıkların âhı,

Medheyleyen ahlâkını Kur’an’dır Efendim.

 

Aşkınla buhurdan gibi tütmekte bu kalbim,

Sensiz bana cennet bile hicrândır Efendim.

 

Doğ kalbime bir lahzacık ey Nûr-i dilârâ

Nûrun ki gönül derdime dermândır Efendim.

 

Ulvî de senin bağrı yanık âşık-ı zârın

Feryâdı bütün âteş-i sûzândır Efendim.

 

Kıtmîriniz ey Şâh-ı rüsûl, kovma kapından,

Âsîlere lûtfun yüce fermândır Efendim.

 

Ecrâm ü felek: Gök cisimleri, yıldızlar

Levh-u kalem: Allah tarafından takdir edilip yazılmış olan

Mest-i nigâh: Hayran olarak bakma

Dîdâr: Yüz, çehre

Yezdân: Allah, hayırları yaratan mâbûd

Mahşer: Kıyametten sonra insanların yeniden dirilip toplanacağı yer

Nebiler: Peygamberler

Medet: Yardım

Kıtmîr: Ashâb-ı Kehfin köpeğinin adı

Şâh-ı rüsûl: Peygamberlerin şahı

Buhurdan: Tütsü

Hicrân: Ayrılık

Lahzâ: Kısa zaman, bir bakış

Dilârâ: Gönül alan 

Âşık-ı zâr: Ağlayan aşık

Âteş-i sûzân: Yanan ateş