NA’T-I ŞERİF
ADEM KONAN (1964)
Nerelere tutunurdum olmasan,
Gölgelere
Yahut suya mı yazardım arzuhâlimi?..
Ne ışığım kaldı ne âşıklığım,
Kaçsam kaçamam bu zulüm fırtınasından,
Dursam duramam!..
Aksa deryalar doldurmaz bu bendeki boşluğu...
Senden başka
Kimselerin gücü yetmez silmeye
İçimdeki şüpheyi ve korkuyu...
İpin takılır diye uzattım boşluklara
Bu serseri başımı.
İçimdeki uğultu arttı günden güne;
Arttı yoksulluğum, çürümüşlüğüm...
Efendim aah! Rüzgârım ahh! Efendim!
Kötülük çağında dünyaya geldim.
Girsin aydınlığın rüyalarıma,
Artık kurudu nehrim!..
Su çekildi,
Taşlara yapıştım bir yosun gibi...
Sana çağırıyor beni
Serin yaprak, yeşil su,
Güvercin beyazlığı yahut olgun fildişi...
Gülümsüyorsun gibi...
Nerelere tutunurdum olmasan,
Gölgelere
Yahut suya mı yazardım arzuhâlimi!?.