Muhammed Mustafa SAV

Bir Torun Olarak Hz.Muhammed (s.a.)

Prof. Dr. Vecdi Akyüz

19.4.2006- Yeni Şafak Gazetesi

Hz.Muhammed'in (s.a.) dedesi Abdülmuttalib, Mekke'nin ileri gelenlerindendi. O derecede ki, bütün Arap yarımadasında, hatta komşu bölgelerde bile yüksek itibarlı, çok saygın biriydi. Torunu olduğu Kusay ile oğlu olduğu Haşim, Mekke'ye ve özellikle Kureyş kabilesine siyasî ve ekonomik açıdan büyük hizmetleri olan kişilerdi. Abdülmuttalib, babasından miras zenginliği, Arap yarımadasının en önemli siyasî, dinî ve ekonomik merkezi durumundaki Mekke şehir-devletinde, kendi ailesinin sorumluluğunda olan hacıları besleme (rifâde) ve sulama (sıkâye) görevini yürütüyordu. Ayrıca Mekke'nin en önemli sorunu olan susuzluk sorununu, Zemzem'i yeniden bularak çözümlemişti.

En Sevgili Torun

Birbirinden yakışıklı ve güzel on oğlu ve on kızı olan Abdülmuttalib'in, dolayısıyla çok sayıda torunu vardı. Hz.Muhammed (s.a.) bu torunlar arasında, dedesi tarafından ayrı bir sevgiye kavuştu. Belki babasının daha torunu doğmadan ölmesinden dolayı yetim kalışından, belki de başka sebepten, Muhammed torununa karşı daha sevecen ve özenliydi. Torununun doğumundan yedi gün sonra, gelenek uyarınca bir ziyafet verdi. Kâbe'de torununun adının, daha önce pek kimseye verilmemiş olan Muhammed olacağını duyurdu. Yine gelenek uyarınca, torunu Muhammed, daha yeni doğmuş bir bebekken Sa'doğullarından Halime'nin isteği üzerine dedesi tarafından sütanneye verildi. Böylece torun, babadan yetim, anadan ve dededen uzakta, iki yıl sonraki kısa bir ara dışında, dört yıl kadar sürecek ilk gurbet hayatına çıkmış oluyordu.

Annesi Hz.Amine'nin, Yesrib (Medine) ziyareti dönüşünde, Mekke'ye yaklaşık 190 km. uzaklıktaki Ebvâ köyünde ölümü üzerine öksüz kalan altı yaşındaki Muhammed, dadısı Ümmü Eymen tarafından Mekke'ye götürülerek dedesi Abdülmuttalib'e teslim edildi. Artık dedesi ikinci babası, dadısı ikinci annesi olmuştu.

Dede Abdülmuttalib, şefkat ve merhametle bağrına bastığı torunu Muhammed'e çok sıcak davranıyor, yetim ve öksüz oluşundan dolayı eziklik içinde büyümek yerine başı dik yetişmesi için olanca çabasını gösteriyordu. Arap toplumunda geçerli saygı kurallarına göre, küçükler büyüklerin yanlarına girebilmek için çok özel izin gerekirdi. Nitekim dede Abdülmuttalib, torunu Muhammed'e, büyüklerle sohbet ederken, dinlenirken ve özel minderinde otururken, hep yanında bulunma izni verdi. Abdülmuttalib, yemeklerde de önce torununa yedirirdi. Ortalıkta olmadığı zaman, onu aratıp buldururdu. Dizine oturtur, yemeğin en güzelini ona verir, yüzünü gözünü öper, sırtını başını sıvazlardı. Yağmur dualarında torununu daima yanına alırdı.

Abdülmuttalib, her vesileyle torunu için şöyle deyip duruyordu: "Bu benim oğlum, çok önemli birisi olacaktır." Torununu başkalarına şöyle anlatırdı: "Bu çocukta Kureyşlilerin güzelliği, Medinelilerin terbiye ve cömertliği, Sa'doğullarının da dillere destan konuşması var." Hz.Muhammed (s.a.) de, düzgün konuşmasının, çocukluğunu çölde Sa'doğulları arasında geçirmesinden kaynaklandığını belirtmiştir.

Toruna Bakma Vasiyeti

Seksenini devirmiş Abdülmuttalib, sağlık durumu bozulunca, oğullarını toplayarak, vasiyetini iletti. Bu çerçevede, torunu Muhammed'e sahip çıkılıp onunla ilgilenilmesini istiyordu. Hz.Muhammed'in babası Abdullah'ın ana-baba bir kardeşi olan Ebu Talib, yeğenini bir kardeş emaneti olarak korumasına aldı.

Oğullarını toplayan Abdülmuttalib, amcalarıyla konuşmasının ardından, torunu Muhammed'e baktı ve sordu: "Amcalarından hangisiyle kalmak istersin?" Bu konuşmayı seyreden Hz.Muhammed (s.a.), Ebu Tâlib amcasının boynuna sarılıp kaldı. Böylece, torun Muhammed'e hangi amcasının bakacağı da belli olmuştu.

Dedenin Ağlatan Ölümü

Hz.Muhammed (s.a.) sekiz yaşındayken, iki yıl kadar yanında kaldığı, sekseniki yaşındaki, neredeyse arkadaşı olan dedesi Abdülmuttalib, vasiyet olayından üç gün sonra ölünce (577), yeni bir sarsıntı geçirdi. Dadısı Ümmü Eymen, torun Muhammed'in, dedesinin ölümündeki o büyük üzüntüyü ve sarsıntıyı, şöyle anlatır: "Dedesini kaybettiği gün, Muhammed'i, dedesinin divanı yanında ağlarken gördüm. İçini çeke çeke ağlıyordu." Hz.Muhammed (s.a.), bizzat kendisi de, "Deden Abdülmuttalib'in ölümünü hatırlıyor musun?" diye sorulunca, şu cevabı vermiştir: "Evet, hatırlıyorum. O zaman, sekiz yaşındaydım." Aslında Kureyş'in ulusu Abdülmuttalib'in ölümü, bütün Mekke halkı için de günlerce süren yasa sebep olmuştur.