Muhammed Mustafa SAV

Gül 4

Nâlânız,diyâr diyâr seni soran kullarız,gül.
Delâle düşmeden,uzat elini dûr etme gül.

Giryânız,dökülür gözümüzden yaşlar sağanakça.
Hûnlar dökülmeden,yetiş görelim seni de gül.

Heyula örer sensizken fikirleri,dembedem.
Kör düğüm olmadan dimağlar,dâhilek gel çöz gül.

Ferdâlar a’mâ,istiklâle inmekte izmihlâl.
Sabahı bekleme,gecemize fecirle gel gül.

Baharlar hâzân musıkisi çalmakta,tamburla.
Şehâdet türküsü bitmeden,neylere aşk ver gül.

Denizleri kurutup da,çevirmeden çöllere.
Yağmur olup yağ,billurdan damlalarla gül.

Alıp götürdüyse de seni,saâdet rüzgarı.
Her sabah hicrânlı meltemlerle,rü’cu eyle gül.

Râm eylemeden yâr,günahlara,zevk-ü sefâya.
Mürşid-i yektâmız ol,şu maverâ yolunda gül.

Kapılırsak fâni dünyanın,ab-u revânına.
Bengisunda akla bizi,nevmide dalmadan gül.

Bereket gelsin “kalplerin zümrüt tepelerine”.
Gönüllerin gülzârında,gül-i yektâsın gül.

Dinsin bizde de hasret,vuslat günümüz gelsin gül.
Âlem-i ervah sana doydu,biz sana açız gül.